ریحانة النبی

  دوباره آمدم از امتداد فاصله­ های دور بی تو بودن

  نه! تو مرا خواندی و به سوی خود کشاندی

  آن دم که می­ رفتم با سرعت نور، تا دل تاریکی محض

  و می­ تاختم سوی علمی بی عمل و سراسر حجاب

  تا که سخت زمین خوردم و شکستم.

  به پشت سر که برگشتم خودم را در فاصله­ های دور از تو دیدم و سوختم.

  باور نداشتم! چگونه دور شدم از تو و حس نکردم این دوری را!؟

  تو کنار من بودی و من دور از تو،

  زمین زدی مرا تا کم کنم این فاصله­ را.

  خدایا! زمین خورده مجروح است و بی حال

  و تو تماشا کن این بار، من زمین خورده خوشحالم.

  اگر این شکستن­ ها راه توحید است و وصال، بشکن این قاب وجودم را

  حرفی که نیست هیچ، بسی شوق شکستن دارم.

  خدایا! من نمی­ خواهم این علم­ های بی عمل، این حجاب، این دوری و این فاصله ­ها را

  بگیر از من آنچه را که تو را از من می­گیرد.

                                                                         زهرا پیربالائی

                                                                        14مرداد1395