ریحانة النبی

                وقتی که چشم به سمت نگاه تو باز می شود.

                باران اشک به شوق تو آغاز می شود.

                دلبسته آستان قدسی توام

                که در هوای تو سمت پرواز می شود.

               جنت تویی یا تو جنتی معصومه؟!

               اینکه بهشت از سمت ضریح تو باز می شود.

               نور کرامت از آستان تو می ریزد

               دریاب دلی که سراپا نیاز می شود.

               هربار نگاه تو و من و حرف های ناگفته

               درد دلی است میان من و تو راز می شود.

               من کوله بار گره های ناگشوده ام

               این ها همه به دست کریم تو باز می شود.

               امسال به زیر چتر مهر تو هستم بانو

               خوش حال آن نفس که با تو دمساز می شود.

                                                                      زهرا پیربالائی

                                                  ای قدسیــــــان بگریید با اشک هـای دیـــده

                                                  بــر پیکــر غـــریب و بـر آن ســر بــریــــده

                                                  قــــران نـــاطـق مـــا کــردنــد تـکــه تـکــه

                                                  یک تکه اش به صحرا یک تکه اش به نیزه

                                                  آغوش داغدارش رنگین ز خون پاک است

                                                  شاید کـه خـــون اصغر یـا اکبـــرش چکیــــده

                                                  بر خــواهرش بگویید رخت عــزا بپوشـــد

                                                 عــــزم سفــــر کنــد او بــا قـــامــت خمیــــــده

                                                  در کــربلای عشاق، زینب تـو کوه صبری

                                                  بــا اینکـــه تیــر غــــم ها قلب تــو را دریـــده

                                                 آرام کــن تــو زینب، آن مــادران بــی تــاب

                                                 آه ربـــاب و لیـــلا تــــا عــرشیـــان رسیــده

                                                 بــر نــور چشـم مــولا، سکینــه ی عفـیفــه

                                                 گـو بعـد از ایـــن بخوانــد در ماتمـش قصیــده

                                                 در کــربلا رهــا کن تـن های بـی کفن را

                                                 راهــی کــوفــه شــو کــه وقت وداع رسیــــده

                                                  با ســاربان بگــو تو آهستــه تــر بــرانـــد

                                                 چــــون اهــل بیــت مــولا درد و بــلا کشیــــده

                                                 در گوشـــه ی خرابه غسلش بده کفن کــن

                                                 جســم رقیـــه ی پــاک، مظلـــومــه ی شهیــــده

                                                 بــا خطبه ها بیان کــن پیغـــام کـــربلا را

                                                 بــر غـــافـــلان شــامی کــه کــــربــلا، نــدیــده

                                                 بازا دوبــاره از شام از کــربـلا گــذر کن

                                                بنگــر کـــه خــون مــولا در کــربــلا دمیـــــده

                                                 سقـــای کربلا را در گــوشه ای نظـر کن

                                                بنگــر کــه روح پــاکــش از دام تــــن رهیـــده

                                                در مــاتــم حسینت خــون از فلک چکیــده

                                               یــا بــاد هـــای تــاریــک در آسمــــان وزیــده

                                               ای چشم ها شما را حق است خون بباریـد

                                               وقتی کــه در عــزایش خــون از فلک چکیـــده

                                               سر دادن و تن دادن، زیبــا ترین بلاهاست

                                              وقتـی که مـــرغ دل هــا ســـوی خـــدا پــریـــده

                                              شــایستــه است مــا هم رنگ خــدا بگیریم

                                              وقتی حسین زهــراست( مــولای ســـر بــریـده)

                                                                                                       زهرا پیربالائی

معبودا…

معبودا! عاجزم بخر از من

قطره های اشک تنهاییم را

گریه های بی صدا و سکوت تنهاییم را

لبخند می خواهم از تو و اندکی صدا که بپیچد در اتاق پر از خاموشیم

زمین گیرم ، ناتوان کرده مرا اندوه

ایستادن می خواهم و رفتنی بی وقفه

پر پروازم با تیر افکار پریشان شکسته

پرواز می خواهم از تو و عروجی تا مقصد نور

روحم گرفتار تن گشته و زخمی تردید

افلاک می خواهم و باوری عمیق

از خاطر برده ام سیمای دلنشین تو را

عالم نوری می خواهم و فطرتی شفاف

خدایا! دلتنگت هستم

دیدار می خواهم از تو و وصالی بی پایان

زهرا پیربالائی

                                         پیغمبر آخرُ الزمان ها

 
ای مونــس واژه های آسمـــــان ها            یا سرور کائنـات کهکشــان ها
 
تو همدم جبریل و ملک های خدایی               ای ساکن عرش و بی کران ها
 
اخـلاق تو اوج هر چه خوبی است               ای شهـره ی خوبـان جهـان ها
 
سیمــای تـو بهترین جمـال است            مبهوت تـو انـد چشـم جــان ها
 
چشـمی کـه تـو را ندیـد کور است           زیــرا کـه تجلیــت عیــــان ها
 
ای نـام تــو آیـــه هــای قـــران           هم نام تو مهــدی(عج)زمـان ها
 
مــا بـا صلـوات تـو عـجیـنـیــم              ای جـای گرفتــه در زبـــان ها
 
آدم (ع) بـه تمــاشــای تــو آمد            عیسـی(ع) به بشارتت نشان ها 
 
وقتـی کـه تـو آمـدی تـرک خورد            آن پـایــه ی ننگین مکـــان ها
 
بـا آمـدن تـــو سبــز پـوشیـــد             دنیـــای خمیــده در خـزان ها
 
تـو رهبـــر مرتضـــی علیــــی             تـو مونـس سیـــد جـــوان ها

تـو صـاحب کــوثــر خــدایــی           آن مـــــادر محبـــوب روان ها
 
جـان تـــو و جــان مـــادر تـو             آن فاطمه(س) مشهور جهان ها
 
مـا را بــه کـــرم عنـایتی کــن              پیغمبــــر آخــرُ الزمــــان ها
 
                                                                            زهرا پیربالائی
                                                                                 بهار92
                                                        

                            در انتظارت مهدیا! اشکم به گونه می چکد
                            چون بشنوم نام تو را،قلبم سریع تر می تپد

                            ای مهدی موعود ما،پس کی رسد وقت وصال
                            باور ندارم دیدنت،خواب است و یا اینکه خیال

                            از بس که طـولانی شده این انتـظار عاشـقان
                            آتش گرفت و سوخت دلِ،دارو ندار عاشقان

                             پس کی برون آیی زابر،ای مهرچون مهتاب ما
                             ما تشنه ی روی تو ایم، خورشیـد عـالم تاب ما

                                                                                     زهرا پیربالائی