مولای سر بریده
.jpg)
ای قدسیــــــان بگریید با اشک هـای دیـــده
بــر پیکــر غـــریب و بـر آن ســر بــریــــده
قــــران نـــاطـق مـــا کــردنــد تـکــه تـکــه
یک تکه اش به صحرا یک تکه اش به نیزه
آغوش داغدارش رنگین ز خون پاک است
شاید کـه خـــون اصغر یـا اکبـــرش چکیــــده
بر خــواهرش بگویید رخت عــزا بپوشـــد
عــــزم سفــــر کنــد او بــا قـــامــت خمیــــــده
در کــربلای عشاق، زینب تـو کوه صبری
بــا اینکـــه تیــر غــــم ها قلب تــو را دریـــده
آرام کــن تــو زینب، آن مــادران بــی تــاب
آه ربـــاب و لیـــلا تــــا عــرشیـــان رسیــده
بــر نــور چشـم مــولا، سکینــه ی عفـیفــه
گـو بعـد از ایـــن بخوانــد در ماتمـش قصیــده
در کــربلا رهــا کن تـن های بـی کفن را
راهــی کــوفــه شــو کــه وقت وداع رسیــــده
با ســاربان بگــو تو آهستــه تــر بــرانـــد
چــــون اهــل بیــت مــولا درد و بــلا کشیــــده
در گوشـــه ی خرابه غسلش بده کفن کــن
جســم رقیـــه ی پــاک، مظلـــومــه ی شهیــــده
بــا خطبه ها بیان کــن پیغـــام کـــربلا را
بــر غـــافـــلان شــامی کــه کــــربــلا، نــدیــده
بازا دوبــاره از شام از کــربـلا گــذر کن
بنگــر کـــه خــون مــولا در کــربــلا دمیـــــده
سقـــای کربلا را در گــوشه ای نظـر کن
بنگــر کــه روح پــاکــش از دام تــــن رهیـــده
در مــاتــم حسینت خــون از فلک چکیــده
یــا بــاد هـــای تــاریــک در آسمــــان وزیــده
ای چشم ها شما را حق است خون بباریـد
وقتی کــه در عــزایش خــون از فلک چکیـــده
سر دادن و تن دادن، زیبــا ترین بلاهاست
وقتـی که مـــرغ دل هــا ســـوی خـــدا پــریـــده
شــایستــه است مــا هم رنگ خــدا بگیریم
وقتی حسین زهــراست( مــولای ســـر بــریـده)
زهرا پیربالائی